|
Piet ging naar bungee jumping Amsterdam, veel tegen zijn betere instincten en hoogtevrees in. Toch dreef de drang om nieuwe dingen te bereiken en te reageren op nieuwe ervaringen hem naar de rand van een 100m platform dat boven een canyon in Nieuw-Zeeland hangt.
Hoe zag deze ervaring er uit? En hoe heeft hij dit ervaren?Wachtend in de rij voor het moment, schreeuwen je geest en lichaam tegen je om te stoppen, terug te gaan, naar huis te gaan, naar de kroeg te gaan in plaats daarvan. Het overlevingsinstinct is het sterkst, want de geest staat erop dat je door te springen sterft. Om dat instinct voorbij te duwen is een monumentale golf van moed nodig, en een draai van waanzin. Vooruitlopend op het beven was de brabbelende Ier een Engelsman. Een grote, rugby-spelende Engelsman zonder zorgen in de wereld. Nonchalant en zelfvoldaan op zijn eerste bunjisprong en het behandelen ervan alsof hij op het punt stond op een bus te stappen. Geen greintje angst, vrees of opwinding. Hij kletste vrolijk met de mensen om hem heen, die niets anders konden horen dan de staccatoklop van hun hartslag en de stroom van adrenaline die door hun ondergoed stroomt. Waom heeft piet de bijnaam als Mister Fearless gekregen?De Engelsman, vrolijk geeuwend, nam zijn plaats in op het perron en glimlachte tevergeefs naar de toeschouwers. De twee mannen aan de top, die zijn bunji vastbinden en zeer ervaren zijn, wisselden sluwe blikken uit. Een knik en een knipoog gingen tussen hen door, ongemerkt door iedereen behalve door Piet de Ier, wiens zintuigen werden versterkt tot een punt dat alleen werd ervaren door degenen die een bijna-doodervaring ondergingen. Alles in Technicolor, bewegend in prachtige slow motion. Toen kwam eindeijk de sprong, hoe verliep deze?De heer Fearless bewoog zich naar de rand. Hij lette niet op het elastiek rond zijn enkels, keek niet naar de druppel onder hem en stak lui zijn handen op als voorbereiding op een duik in een oneindigheid die hij beschouwde als een sprong in zijn plaatselijke zwembad. Het aftellen begon. Met een glimlach van zekerheid viel Fearless naar voren. Op dat optimale moment, toen het punt van niet terugkomen was bereikt en de zwaartekracht zijn slachtoffer vrolijk van het platform plukte, lieten de twee bunji technici een jankende paniek los en schreeuwden: “NEE!!!! NOG NIET…..KOMEN WE TERUG…” De volgende drie seconden in het leven van Fearless waren vol met angst. Hij maakte geen geluid, maar wat door zijn hoofd ging toen hij de brug verliet, veranderde zijn bravoure in brij. Halverwege de brug liet hij een gewurgd geschreeuw horen, niet van deze aarde, en ervaarde hij een explosie van blinde paniek. Natuurlijk, onze twee aan de top waren maar een grapje. Op de vraag waarom ze zo’n kwaadaardige stunt uithaalden, zeiden ze dat het eenvoudig was. “Fearless had het gewoon niet naar zijn zin,” zeiden ze. Hij had zijn geld betaald en voelde niets. Het idee van bunji is om dan de angst onder ogen te zien, terwijl je tegelijkertijd een enorme opwinding ervaart. Ze geloven dat Fearless zijn geld waard is geworden.Ik ben een Australische kinderschrijver, presentator, motivator en freelance journalist. We leiden een bedrijf dat Chocmint Ltd heet en dat zich inzet om een diepgaand, positief en fundamenteel verschil te maken in het leven van jonge mensen. |
| https://ticketforsale.nl/ |
